Opera der Doden - 1967

​Autran Dourado 18-01-1926 - 30-09-2012

Deze roman beschrijft het dubbelleven van Rosalina, laatste nazaatvan een familie van grootgrondbezitters, die samen met haar stomme dienstmeid en metgezellin Quiquina een groot herenhuis bewoont in een stille provinciestad. Ze leidt een vrijwel volkomen geïsoleerd leven, nasleep van een vete tussen haar vader en de bewoners van de stad. Dan arriveert José Feliciano, ​een bastaard-mulat, die zij aanneemt als klusjesman.
​

...Goed goed, ik ben al weg, zei hij toen hij Rosalina's harde ogen zag. Een van de redenen waarom Rosalina hem toen niet ontslagen had, was precies wat José Feliciano zei: je moet een menselijke stem horen om aan het donker te ontsnappen. Een mens leeft niet alleen, is geen meer van stilte, hij moet af en toe de muziek van het spreken horen. Als je niet goed let op wat de woorden zeggen, als je hun sap niet probeert te ruiken, alleen maar luistert, is de taal grof en barbaars, vol vreemde geluiden, hoge en lage tonen. Je moet echter niet alleen met je oren wijd open luisteren, maar met je lichaam, met je buik als dat kan, met je hart, je moet kijken, luisteren naar de zoete golving van het zingen. Alleen het zingen, de muziek.
​