 deel manuscript sonate voor viool en piano no. 10 in G-groot - opus 96
0 Comments
Taki Shûsui werd in 1938 geboren in Nahoya en begon zijn artistieke carrière pas op latere leeftijd, in de jaren 1980. Hij werd geïnspireerd door de ukiyo-e schoonheden van Keisai Eisen (1790-1848) en begon met een serie grote houtsneden “Jonge maagden - Twaalf maanden”. Al in de jaren 1990 won hij verschillende prijzen en zijn volgende grote serie was een serie meisjes met tatoeages. Zijn werk bevindt zich o.a. in het British Museum.
 Het is het jaar 1231 en op een kloosterplein nabij Padua ligt de monnik Antonius te sterven. Duizenden mensen drommen samen om te zien hoe een heilige naar de hemel gaat. Maar niemand geeft hem ook maar een druppel water om zijn leed te verzachten. De stervende Antonius ziet zijn leven aan zich voorbijtrekken. De mensen die hij ontmoet heeft, die hem geholpen of tegengewerkt hebben. Zijn ontdekking van de macht van het woord. Het geweld van zijn tijd en de vraag of hij daar met zijn woorden iets tegen bereikt heeft. ..."De mens van wie God Zijn oog afwendt, gaat verloren, hij gaat verloren in het niets. Maar wie zoekt een verloren ziel? Wie vindt die? - Dat is mijn conclusie na dertig jaar nadenken: het kwaad is het niets. De boosaardige ziel gaat in het niets verloren. Wat vind je daarvan, broeder Fernando?" Abt Amarildo glimlachte - ernstig, smekend, leeg. Voordat Fernando kon antwoorden, ging hij snel verder: "Jij, mijn broeder, ben jij geroepen te letten op de zielen die geneigd zijn tot het kwaad? Ben je geroepen ze te zoeken als ze verloren gaan? Ben jij de man die terugvindt wat verloren is? In dat geval kun je goed van kwaad onderscheiden. Ik kan het vaak niet, broeder Fernando, ik kan het vaak niet..." Fernando keek hem lang aan, een lome blik vanonder lome donkere oogleden, en zei tenslotte: "Ik vind de juiste woorden niet. Daarom wil ik ze lenen van onze Augustinus."...
 Georgia O'Keeffe - 1920 - foto: Alfred Stieglitz (1864-1946) Georgia Totto O'Keeffe (1887-1986) was een Amerikaans kunstschilderes. Zij wordt gezien als een belangrijke figuur in de Amerikaanse kunst vanaf ongeveer 1920. Haar werk neemt een baanbrekende positie in binnen de Amerikaanse schilderkunst en speelt zich af in het grensgebied tussen figuratie en abstracte kunst. Haar werk wordt gerekend tot het precisionisme. Alfred Stieglitz (1864–1946) was een Amerikaans fotograaf en promotor van de moderne kunst. Naast het fotograferen is Stieglitz ook bekend door de kunstgalerieën die hij in het begin van de 20e eeuw in New York dreef. In deze galerieën introduceerde hij veel Europese avant-garde kunstenaars in Amerika. Hij gaf een tijdschrift uit, Camera Work, waarin hij foto's van vooraanstaande fotografen publiceerde. Hij trouwde in 1924 met Georgia O'Keeffe.
 Claude Gaveau is een Franse schilder die in 1940 geboren is in Neuilly-sur-Marne. Hij ging in 1955 naar de School voor Toegepaste Kunsten van Parijs, waar hij vijf jaar lang muurschilderingen studeerde: glas in lood, wandtapijten, mozaïek en fresco. In 1960 studeerde hij aan de Nationale Hogeschool voor Schone Kunsten van Parijs, waar hij schilderde met olie- en pastelkleuren, lithografie en gouache. Beïnvloed door grote schilders als Cézanne, Braque en Duffy, laat Gaveau zich ook inspireren door muziek en lyriek. Zijn talent werd snel erkend, in 1963 won hij zijn eerste prijs en kreeg hij een beurs van de Academie van Antwerpen waardoor hij Vlaamse schilderkunst in Brussel kon studeren. Zijn carrière kreeg een echte wending in 1968 toen hij werd genomineerd voor de prijs "la Crtique Parrainé" door de Saint Placide Gallery in Parijs. Een terugkerende reiziger, de landschappen die hij over de hele wereld observeert, stellen hem in staat zijn artistieke palet te verbreden. Het werk van Gaveau wordt internationaal erkend voor zijn naakten en zijn stillevens. Zijn heldere kleurenpalet, wekt de indruk met zijde bedekt te zijn, dit geeft op zijn beurt een zekere subtiliteit aan zijn werk. Zijn kunst wordt vaak omschreven als "symfonisch" omdat de elementen die hij in elk van zijn composities gebruikt perfect in balans lijken, niet echt zonder abstract te zijn, dit geeft een mysterieus en uniek aspect aan zijn stukken, waardoor ze gemakkelijk herkenbaar zijn.
Kan Kozaki (1942) werd geboren in de stad Kurokami in de prefectuur Kumamoto. Hij studeerde in 1966 af aan de afdeling beeldhouwkunst van de Taiheiyo Art School. Sinds 1966 heeft hij meer dan 50 solo- en groepstentoonstellingen gehouden in Japan, Europa en de VS. De stijl van Kan Kozaki's prenten is heel bijzonder. Hij toont vereenvoudigde ontwerpen die eruit zien alsof ze uit kinderhanden komen. Wat ze interessant maakt is de combinatie van het onderwerp met een gedicht. De gedichten zijn geschreven in Japanse karakters en vaak erg grappig, maar door de taalbarrière niet erg toegankelijk voor westerse ogen. Kan Kozaki is erg bekend in Japan. In 1983 kreeg hij de opdracht voor een serie “Gassho” ter herdenking van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. Nagasaki heeft een museum gewijd aan zijn werken. In 1988 begon Kan Kozaki met de serie “Santoka”. In 2001 had hij een internationale solotentoonstelling met zijn werken in 6 steden in Duitsland en Zwitserland.
 Kishio Koizumi - 1893-1945
Georeg Osodi - Nigeria, 1974 Portret van HRH Queen Hajiya Hadizatu Ahmedu Magajiya of Knubwada Nigeriaanse Monarchen is een serie portretten van Nigeriaanse koningen en koninginnen. Deze heersers, die verbonden waren aan verschillende etnische groepen in de regio, zagen hun macht geleidelijk verdwijnen met de Britse bezetting. George Osodi: "Het documenteren en archiveren van cultuur is essentieel om de culturele oorsprong te begrijpen en draagt bij aan een gevoel van identiteit."  Zohra Opoku - Duitsland / Ghana 1976 Debie - Zeefdruk op katoen, kleurstof van zwarte thee, denim, draad. Met de Unravelled Thread serie onderzoekt Zohra Opoku haar band met haar overleden vader Nana Opoku Guyabaah ll - Chief van de Asante. Zij verzamelde oude familiefoto's en nam nieuwe portretten samen met haar broers en zussen. Deze foto's werden samengevoegd en gezeefdrukt op damast met gebruik van culturele merktekens van de Asante.  Maïmouna Guerresi - Italië/Senegal - 1951 M-eating - Students and Teacher - 2012 De serie M-eating verkent het mysterie van spirituele ontmoetingen. Een religieuze leider met een hoge zwarte hoed leest Soefi geschriften voor aan vier meisjes in felrode kleding terwijl ze rond een lange eettafel zitten. In plaats van voedsel zijn er voorwerpen die doen denken aan oorlog - een benzinetank en een granaathuls, ontdaan van hun oorspronkelijke gebruik, zijn het nu krachtige instrumenten die helpen om na te denken over de menselijke natuur en spirituele veerkracht. De meisjes verwijzen naar het vrouwelijke archetype en haar helende kracht, en benadrukken de kracht en de waarde die vrouwen inbrengen in samenlevingen.
|
RSS Feed
